Whitsunday's (trip 2, twee dagen)

13 juli 2018 - Whitsunday Island, Australië

Whitsunday Island, een paradijsje op aarde, en ik ga er met een zeilboot naartoe! De boot vertrekt om 8.30 uur, ik ontbijt nog in mijn hostel en raak aan de praat met de Italiaanse receptioniste. Met wat haasten op het laatste moment komen we op tijd aan in de haven, waar vanuit we vertrekken. De gids en onze kapitein stellen zich voor en bespreken kort het programma. Het is 8.45 uur als we de haven uit varen, daar gaan we dan, hijs de zeilen!

De tocht naar het eiland een paar uur verderop blijkt iets minder paradijselijk te zijn, het waait enorm en de boot gaat flink tekeer. De golven zijn dusdanig hoog dat we horen dat de dagtrip boten terug worden geroepen naar de haven, dit blijkt in twintig jaar tijd niet te zijn gebeurd, gelukkig mogen wij door. Tussen de schommelingen door worden we getrakteerd op zoutwater douches. Eenmaal bij het eiland aangekomen is de zee een stuk rustiger en kunnen we elkaar wat leren kennen. Met 14 jongeren zitten we op de boot, hiervan drie Nederlanders. We krijgen een korte rondleiding en informatie hoe met dingen op de boot om te gaan. Ondanks de wind die de dag erg koud maakt, gaat iedereen van de groep mee kajakken. Vervolgens springen we in het water om te gaan snorkelen, wat hou ik toch van die rust onder water. Ik zie geel koraal, paars en wit, daarbij tientallen verschillende visjes en grotere vissen met de meest mooie kleurcombinaties. Het water is verrassend genoeg vrij warm, dus blijf ik vrij lang van deze onderwaterwereld genieten. Onze gids, een jonge Australiër met erg slechte humor, heeft flink zijn best gedaan in de 'keuken' van de boot en op open water eten we gezamenlijk. Ik kies ondertussen mijn bed uit en dek het op. We varen door naar een strand van dood koraal, nooit eerder zag ik zoiets. Uit de wind in de zon, iedereen ontdooit er weer. Even verderop trekken we opnieuw ons wetsuit en onze flippers (gelukkig voor mij hebben ze maat 46) aan en snorkelen nog een keer, twee meisjes zien een zeeslang zwemmen. In de avond komen de borrels op tafel en blijk ik een goeie klik te hebben met de jonge kapitein. Ik vaar een stukje en na het eten vertelt hij voor de geïnteresseerden over het eiland en de vele vissen die er leven. Op de vraag hoe de naam 'Whitsunday's' is ontstaan, weet ik het antwoord: kapitein James Cook dacht tijdens Whitsunday (Pinksterzondag) dit eiland te ontdekken. Echter had hij geen rekening gehouden met het tijdsverschil, het was namelijk in Australië al maandag. Ik leer nieuwe weetjes, zoals dat een schildpad met 30 minuten het dier is dat het langst onder water kan blijven zonder naar adem te happen. Ook hoor ik dat een zeeslang een super killer is, maar voor de mens ongevaarlijk omdat onze huid te dik is om doorheen te komen. Tot slot leer ik nog feitjes over haaien en kom ik erachter waarom het zand op Whitsunday's zo spierwit  is en nooit heet wordt: het bestaat voor 99,8% uit 'silicium'. We bekijken het Melkweg sterrenstelsel op het dek en sommigen slapen de nacht ook daar, ik warm in de kajuit.

De volgende dag na het ontbijt is het dan echt zover, we varen door naar de plek waar alle boten liggen, en varen met een rubber bootje naar Whitsunday National Park. Van daaruit lopen we naar het uitzichtpunt, ik ben zó benieuwd. Onderweg laat onze gids nog wat mega spinnen zien die langs het pad in hun web van de zon genieten. Eenmaal aangekomen kijken we uit over Whithaven Beach, het is gewoon echt zo mooi als op de foto's! Na wat foto's te hebben gemaakt, lopen we naar beneden om het zand, waarvan je een flinke boete kunt krijgen als je het meeneemt van het eiland, onder onze voeten te voelen. Het zand is inderdaad heel zacht en piept continu onder je voeten. Een groepje poetst de sieraden op, iets waar dit zand erg geschikt voor is. Je kunt er zelfs je tanden mee poetsen! We lopen het kraakheldere water in, lichtblauw van kleur. Onze gids leert ons dat transparant water blauw kijkt, omdat we die kleur het beste waarnemen. Rood daarentegen kunnen we als mens bijna niet waarnemen in het water, waardoor we eigenlijk nooit rode vissen zien, die er wel degelijk zijn. We omsingelen een rog, door het heldere water krijg ik hem vrij goed op camera. We doen dit niet te lang, want ze kunnen steken. Als een groot deel van de groep foto's op het strand maakt, blijf ik nog wat langer vissen spotten. En met succes: ik zie een kleine haai, niet gevaarlijk, wel mooi :-D Na enkele uurtjes loop ik met twee Braziliaanse meisjes nog één keer naar het uitkijkpunt alvorens we terug gaan naar het rubber bootje. We móéten voor 11.30 uur daar zijn, anders zitten we 6 uur vast op het eiland door het hoge watergetij, en dan komen ook de grote haaien... Iedereen heeft slippers aan om via rotsen het bootje te bereiken. Ik heb echter alleen dichte schoenen bij me en haal m'n voet open, gelukkig stelpt het bloed al gauw op de zeilboot. De zee is nu een stuk rustiger, dus slooft onze gids zich nog een keer uit voor een prima lunch. Op het gemak varen we terug naar het vaste land, mijn telefoon vastknijpend in verband met de bijzondere foto's die erop staan. Ik help met de touwen tijdens het aanmeren, we bedanken de crew en nemen afscheid van elkaar. Zie zeker de fotos!

Foto’s

13 Reacties

  1. Annemarie G:
    13 juli 2018
    Ruilen? Vooral het gedeelte van roggen en haai......
  2. Daan:
    13 juli 2018
    Gaaf Loek! Nog even wat duikbrevetten halen nu je er toch bent ;)
  3. Sharon Van Sloun:
    13 juli 2018
    Klinkt Heerlijk... herinneringen die een leven lang mee gaan!
  4. Yvonne ernest snikkers:
    13 juli 2018
    Mooi verhaal
  5. Marjo van Tol:
    13 juli 2018
    Mij te link allemaal maar geniet ervan jongen
  6. Christine:
    13 juli 2018
    Mooi en avontuurlijk verhaal je geniet met volle teugen
  7. Iris Donkers:
    13 juli 2018
    Heel gaaf Loek! Tof om te lezen.
  8. Rowan:
    13 juli 2018
    Kapitein!
  9. Aad Adriaans:
    13 juli 2018
    En ik maar opscheppen over de rondreis op de fiets, van "Jeugdherberg" naar "Jeugdherberg" Nerland rond, reuze spannend. Mee helpen zo'n Jeugherberg weer op te bouwen, gratis, slapen en eten, maar het is buiten kijf, dat jij een fantastische reis aan het maken ben, ja toch een heel klein beetje jaloers ben, geniet met volle teugen!!
  10. Corrie Leijten:
    13 juli 2018
    Wauw Loekie, was ik maar mee gegaan hahaha, had ik eerder moeten doen toen ik jou leeftijd had denk ik.


    Groetjes en un beso.
  11. Ankie Smits:
    13 juli 2018
    Wat ontzettend mooi zeg
  12. Lisette de Vroomen:
    14 juli 2018
    'Kippenvel' neef. Wat een mooi verhaal weer en prachtige foto's.
    Hartelijke groetjes.
  13. Jack en Miranda:
    15 juli 2018
    Fantastische belevenis buurman.
    De manier waarop je het beschrijft is alsof wij het zelf beleven,i wish it was true😉
    Have fun😎