Sydney deel 2

Vandaag, 14-06-2018: Ik word wakker en check uit in m'n hostel. Nog met een gaar hoofd van m'n laatste avond gisteravond in de bar onder het hostel. Ik laat m'n backpack achter voor de rest van de dag en loop richting het Opera House. Ik ga op een bankje in de zon zitten. Ik kijk uit over de Harbour Bridge en heb het Opera House achter me, ik bedenk me dat dít wellicht de laatste keer in Sydney is, EVER! Terwijl ik geniet van het uitzicht en de mensen om me heen, bedenk ik me wat ik deze laatste dagen nog allemaal heb gedaan en wat er op de planning staat. Ik besluit nog een blog te schrijven en foto's te plaatsen, dit, omdat het zo mooi is. Daar naast wil ik jullie hartelijk bedanken voor zo veel leuke en lieve reacties, super leuk!

11-06-2018: Ik besluit naar de andere kant van de Harbour Bridge te lopen, een wandeling van 4 km. vanuit m'n hostel. Ik ga daar naar een 'secret park', inderdaad even lastig te vinden, maar bijzonder mooi! Ik loop van paadje naar paadje en kom uit in een haventje. In de verte zie ik een pretpark waar ik doorheen loop, weer in een totaal andere wereld. Ik loop langs een mooi buitenzwembad en probeer voor het eerst een Australische 'beef pie' met barbecuesaus, een volledige maaltijd zo blijkt. Ik pak de trein naar Bondi Beach, een strand waar ik eerder ben geweest. Nu ga ik voor de cliffwandeling aan de andere kant van het strand. Wat een fantastische keuze, ik loop via de cliffs naar Coogee Beach, een tocht van ongeveer 4,5 km., maar absoluut de moeite waard. Ik kom langs een oorlogbegraafplaats en zie duizenden grafstenen aan de kust. Ik maak één van de mooiste foto's ooit, tijdens de zonsondergang en met twee regenbogen erop :-) Als afsluiting van de dag stap ik op de trein naar 'hoerenbuurt' Kings Cross, waar ik mijn nieuwe verslaving rode currie eet en een drankje doe in een rooftopbar met een Amerikaans achtig uitzicht op twee grote Coca Cola billboards.

12-06-2018: De ferry naar Manly Beach, naar horen zeggen één van de mooiste stranden in de buurt van Sydney. Ik loop vanuit de haven richting het strand, koop onderweg een pet en shirt van Australië. Ik kom bij het strand aan en geniet van het uitzicht met de zon erbij. Via de oostkant van het strand loop ik naar Shelly Beach en via een nationaal park naar een uitzichtpunt over het water en over Sydney. Ik bezoek terug bij de haven een bierbrouwerij'tje, waar ik informatie krijg en biertjes mag proeven. 

13-06-2018: De ferry naar mooie en rustige plekken bavalt me dusdanig goed dat ik hier vandaag weer voor kies. Ik besluit naar 'Watsons Bay' te gaan, waar de vuurtoren staat en je in een tocht van 7 km. naar Bondi Beach kunt lopen, dit is wat ik doe. Onderweg zie ik bijzondere en prachtige vogels (zie foto's) en helpt een Australische schrijfster me met walvissen spotten, ik zie er een paar water spuiten in de verte en klappen op het water!!

14-06-2018: Voor de verandering vandaag geen kilometerslange wandeling,maar rustig aan de haven alles van m'n reis eens overdenken. Ik bedenk me wat een afstanden hier zijn, zeker in tegenstelling tot Nederland, je kunt hier 18 uur achter elkaar rijden en nog in dezelfde provincie zijn. Ik zou nog gerust wat dagen kunnen blijven om ferry's naar bijzondere plaatsen te pakken. Dit, in tegenstelling tot kamergenoten van m'n hostel die tot mijn verbazing tot heel laat uitslapen en het hostel amper uit gaan. Het grappige is dat men niet vind wat men in Nederland ook vindt: Loek doet zijn eigen ding en heeft lak aan de rest. Ik behoud mijn 'streken'. Het fijne aan Sydney in tegenstelling tot Hong Kong is dat je hier water uit de kraan kunt drinken, FIJN! Het enige waar ik hier moeite mee heb, is slapen. Er is altijd wel iemand in m'n kamer die belt, praat of snurkt, en ik ben een slechte slaper. Ik mis mijn bed en de rust in mijn maker. Wat me meevalt, is het Engels spreken, dit gaat beter en beter en ik leer dagelijks weer woorden bij. Eten is en blijft een ding, de keuzes hier zijn vooral rijst/noodles of hamburgers met friet, weinig groenten en veel vet. Ik zit nu net in de Greyhound bus en ook hier zijn weer wat Nederlanders, bizar dat die er in Sydney zoveel zijn, naar horen zeggen meer dan aan de gehele oostkust. De muziek hier in Australië loopt wat achter op Nederland, Christina Aguilera en Céline Dion zijn hier dagelijkse kost. De manieren hoe ik word aangesproken door de 'Sydneysiders' zijn grappig. Ik hoor me genoemd worden: 'buddy', 'mate', 'man', 'dalring' en 'dear'. Er word me dagelijks een kerf of drie een Thaise massage aangeboden, waarvan ik maar geen gebruik maak. De vele bordjes met wat allemaal niet mag op stranden en in parken zijn gigantisch. 

Het gaat me goed, ik ben nu op weg naar mijn eerste stop langs de oostkust: Newcastle. Hopelijk vind ik daar snel een hostel voor de aankomende twee nachten. Ik besluit deze trip maar te zien als een schoolreisje en zit baan m'n snoepzak wanneer ik dit typ. Nog drie uurtjes in de bus, groetjes!